In Memoriam - Alice Winn

«Σκεφτόταν πως τόσος πόνος δεν μπορεί, θα τη φαρμάκωνε την αγάπη που ένιωθε· μα ίσα ίσα, ο πόνος τον βύθιζε όλο και πιο βαθιά στον έρωτα· λες κι ήταν ο Μάρκος Αντώνιος κι έπεφτε πάνω στο ίδιο του το σπαθί. Ήταν στ’ αλήθεια μαγικό ν’ αγαπάς κά-ποιον τόσο πολύ· ήταν ένα συναίσθημα πολύ παράξενο και απαλό, σαν ένα κομματάκι πανί κομμένο απ’ το μετάξι του ουρανού.»

«Θα γράψεις κι άλλα ποιήματα. Τα ποιήματα δεν χάθηκαν. Η ποίηση είσαι εσύ.»

«Του ήταν πολύ δύσκολο να προσέξει οτιδήποτε, να σκεφτεί οτιδήποτε. Απλώς κοιτούσε με λαχτάρα τον Έλγουντ, τις μακριές μαύρες βλεφαρίδες του που άνοιγαν κάπως πλάγια σαν μικρές βεντάλιες, το λευκό γύρω απ’ την ίριδα των ματιών του που ήταν κάπως υπερβολικά λευκό. Ο Έλγουντ είχε τα πιο παράξενα χείλη που είχε δει ποτέ ο Γκοντ· το σχήμα τους θύμιζε στ’ αλήθεια το τόξο του Έρωτα, λες και γυναικείο χέρι τα είχε ζωγραφίσει με κραγιόν στο πρόσωπό του».

Κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ίκαρος σε μετάφραση του Άγγελου Αγγελίδη.