Σεροτονίνη - Μισέλ Ουελμπέκ

Είναι κακό όσοι αγαπιούνται να μιλούν την ίδια γλώσσα, είναι κακό να μπορούν να επικοινωνούν με λέξεις, γιατί η ομιλία δεν έχει αποστολή να δημιουργεί αγάπη αλλά διχασμό και μίσος, η ομιλία χωρίζει όσο περισσότερο παράγεται, ενώ μια όμορφη ερωτική, ημιγλωσσική φλυαρία, να μιλάς στη γυναίκα σου ή στον άνδρα σου όπως θα μιλούσες στον σκύλο σου, δημιουργεί τις συνθήκες μιας άνευ όρων, ανθεκτικής αγάπης.

Η αγάπη για τον άνδρα επομένως είναι τέλος, εκπλήρωση, κι όχι, όπως για τη γυναίκα, αρχή, γέννηση· ιδού τι πρέπει να ΄χουμε κατά νου.

Δεν νομίζω πως κάνω λάθος που συγκρίνω τον ύπνο με την αγάπη· δεν νομίζω πως γελιέμαι που συγκρίνω την αγάπη μ΄ένα είδος ονείρου για δύο, όπου υπάρχουν βέβαια μικρές στιγμές ατομικού ονειρέματος, μικρά παιχνίδια συγκλίσεων και διασταυρώσεων, αλλά που επιτρέπει σε κάθε περίπτωση να μεταμορφωθεί η επίγεια ύπαρξή μας σε μια στιγμή υποφερτή – όντας μάλιστα, στην πραγματικότητα, ο μόνος τρόπος γι΄αυτό.

…από γραφειοκρατικής άποψης καλός πολίτης είναι ο νεκρός πολίτης, εννούσα απλώς απο την άποψη της χρήσης: αρκεί να συστηθείς με καινούργιο όνομα, και μέσα σε μερικούς μήνες ή κι εβδομάδες ακόμα οι πάντες το υιοθετούν, ούτε που περνά από τον νου του κόσμου πως μπορεί στο παρελθόν να σ΄έλεγαν διαφορετικά.

Το οριστικό αντίο το συναντάμε διαρκώς σε όλη μας την ύπαρξη, εκτός κι αν είναι μακαρίως σύντομη, το συναντάμε ουσιαστικά κάθε μέρα.

Κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Βιβλιοπωλείον της Εστίας, σε μετάφραση του Γιώργου Καράμπελα.