Τα κορίτσια / Ανρί ντε Μοντερλάν

Διαβάζοντας το κείμενο του οπισθοφύλλου του βιβλίου Τα κορίτσια (εκδόσεις Ίνδικτος, 2006) του Ανρί ντε Μοντερλάν με έκανε να το αποκτήσω αμέσως. Πώς θα σας φαινόταν η ύπαρξη ενός δημοφιλούς συγγραφέα της δεκαετίας του ΄20 που ακριβώς εξαιτίας της δημοφιλίας του πλημμυρίζεται από γράμματα φανατικών θαυμαστριών που θέλουν να επικοινωνήσουν μαζί του; Είναι τα κορίτσια και αυτός είναι ο Κοστάλς που τον χαρακτηρίζει η αδιαφορία.

Μία εκ των κοριτσιών η Αντρέα Χακεμπό είναι αυτή που τον κατακλύζει με γράμματα στα οποία του εκφράζει πολύ συχνά τη μοναξιά της, τον έρωτά της και επιμένει με πολλά περισσότερα γράμματα όταν βλέπει πως δεν υπάρχει απάντηση από αυτόν. Μέχρι που ο Κοστάλς θα αποφασίσει να της απαντήσει.

«Μόνο ένα πράγμα με στηρίζει: η ύπαρξή σας. Μόνο εσείς μου δίνετε την ισορροπία που χρειάζομαι ως γυναίκα».

Η απάντησή του; «Χαλιναγωγηθείτε, σας παρακαλώ.» Προσπαθεί να την αποφύγει με κάθε τρόπο αλλά αρκεί μία απάντησή του σε ένα από τα πολλά αναπάντητα γράμματά της για να αναζωπυρώσει το πάθος της, στέλνοντάς του ακόμη περισσότερα γράμματα. Όμως η συμπεριφορά του Κοστάλς ξεπερνάει τις συνηθισμένες συμπεριφορές της εποχής. Πώς γίνεται να θέλει να θεωρείται ευγενής συμπεριφερόμενος με έναν τρόπο που υπό τις καλύτερες συνθήκες θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως μισογύνης;

«Αγαπητή Δεσποινίς, δεν θα σας επιστρέφω πια τα δωράκια σας. Καθένα από αυτά θα το δίνω, αυτομάτως, σε μια από τις ερωμένες μου.»

Και η Αντρέα στηρίζεται μόνο σε αυτόν παρά τα αλλεπάλληλα «χτυπήματά» του:

«[…]Τώρα της φαινόταν όλα τόσο ανούσια, μπροστά στην αναμενόμενη παρουσία του Κοστάλς. Ο Κοστάλς την έκανε να τα σιχαίνεται όλα, κατέστρεφε τα πάντα γύρω της, όλα όσα είχε για να στηριχτεί, της δημιουργούσε ένα κενό λες και ήθελε να μην αγαπάει παρά μόνον αυτόν.»

Έτσι συνεχίζεται ένα γαϊτανάκι πολλών επιστολών που δείχνουν με τον πιο ωμό τρόπο πως σκέφτονται και συμπεριφέρονται ερωτικά οι άντρες και οι γυναίκες της γαλλικής κοινωνίας στις αρχές του 20ου αιώνα.

Αυτό που θα χαρακτήριζε την Αντρέα είναι μια άνευ όρων παράδοση σε μια ιδέα. Η Αντρέα ένιωθε πως ο Κοστάλς ήταν το νόημά της, το μοναδικό της στήριγμα. Ο χρόνος έχει περάσει, είναι 30 χρόνων αποκλεισμένη από τις χαρές του έρωτα και η μαγεία της λογοτεχνίας έφερε στη ζωή της τον Κοστάλς και τον διεκδικεί με κάθε τρόπο.

«Τι θέλω; Περισσότερη ζεστασιά, περισσότερη ζωή, περισσότερη ζωντάνια. Ω! να κάνω πράγματα για σας! Πράγματα!»

Ανρί ντε Μοντερλάν

Μάλιστα, αυτό που ξεκίνησε ως μια ιδέα ζωής για την Αντρέα, σύντομα ήταν διατεθειμένη να το κάνει έστω και για περιορισμένο χρονικό διάστημα ―ίσως να σκεφτόταν ότι με τον τρόπο της θα τον κέρδιζε για μια ζωή―.

«Δεν αποζητώ τη διάρκεια, αλλά, όσο αυτό διαρκέσει, να σας χαίρομαι περισσότερο, να είμαι πιο κοντά σας.»

Βλέπουμε τους παράλληλους κόσμους που ο Κοστάλς και η Αντρέα ζούσαν. Αυτό που ήταν ένα «παιχνίδι» για τον Κοστάλς, του γυρίζει μπούμπερανγκ, καθώς κάθε μία από τις γυναίκες και κυρίως η Αντρέα τού απαιτούν όλο και περισσότερη προσοχή. Η φιγούρα όμως του άκαρδου μισογύνη ήταν εμφανής στα περισσότερα γράμματά του, προσπαθώντας να απεμπλακεί:

«Δεν υπάρχει τίποτα πιο εξοργιστικό από το να βομβαρδίζεσαι με γράμματα ανθρώπων που δεν αγαπάς, όταν περιμένεις, με κάθε ταχυδρομείο το γράμμα κάποιου που αγαπάς.»

Η Αντρέα όμως λαμβάνει την απόρριψη του ως μορφή έρωτα και είναι κάτι που δύσκολα θα μπορέσει να διαχειριστεί.

Μου άρεσε πολύ η δομή του βιβλίου, καθώς το μεγαλύτερο μέρος του καταλαμβάνει η αλληλογραφία του συγγραφέα ή των κοριτσιών προς αυτόν, ενώ επίσης, υπάρχουν πολλές αναφορές στην κοινωνία της εποχής, τους τρόπους και την ερωτική συμπεριφορά των ανθρώπων.

Εξαιρετικά ενδιαφέρων και οξύμωρο ήταν το πως τελικά ο Κοστάλς έλκεται από τη νεαρή Σολάνζ, η οποία τον κερδίζει με την εξωτερική της εμφάνιση, δεν του εκφράζει κανένα ενδιαφέρον για τον λογοτεχνικό του κόσμο, αφού δεν διαβάζει τα βιβλία του (!).

Κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ίνδικτος σε μετάφραση της Λουίζας Μητσάκου. Σελίδες: 280 | Τιμή: 19,00€

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις