Το κατέβασμα του Φεγγαριού - Χρυσόστομος Τσαπραΐλης

«Λέγαν παλιά για τις μάγισσες ότι ήξεραν να το κατεβάζουν», απάντησε η γριά με φωνή άξαφνα βραχνή, να να την περόνιασε η γκριζωπή κατήφεια του καιρού. «Πήγαιναν στο δάσος, σε ξέφωτα ή στις βουνοκορφές, και με προσευχές, τραγούδια, δώρα και επειλές έκαναν το φεγγάρι να κατέβει σε μια λεκάνη με νερό ή σ΄έναν καθρέφτη, σ΄ένα γυαλί, στο νερό του πηγαδιού ή οπουδήποτε αλλού μπορούσε να πιαστεί η αντανάκλασή του. Έτσι όπως το 'χαν κατεβασμένο έλεγαν πως έπλεκαν μαγιά με το φως του και άρμεγαν το γάλα του. Έφτιαχναν φίλτρα, γιάτρευαν αρρώστιες, έκαναν ό,τι άλλο μπορεί να βάλει ο νους σου κι ύστερα το επέστρεφαν στον ουρανό. Άναβαν μια φωτιά για να ακολουθήσει τον καπνό-κι έτσι έβρισκε τον δρόμο του για πάνω». Η Κίρκη θυμήθηκε τον μύθο του Ωρίωνα.

Κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ίκαρος με εικόνες του Kanellos Cob.