Μάρτυς! - Kaveh Akbar

«Μπορείς να μου κόψεις είκοσι χρόνια ζωής, αρκεί να πάψεις να μου κάνεις αυτά τα χρόνια που έχω να ζήσω τόσο δυστυχισμένα». Ούτε καν ξέρω για ποιο πράγμα ήμουν τόσο θλιμμένος. Είχα φίλους. Δεν πεινούσα. Αλλά η σήψη βρισκόταν μονίμως μέσα μου. Ο Θεός; Η μαμά μου; Ήταν απλώς λέξεις. Αυτό είναι το θέμα. Η γυναίκα στη δουλειά σήμερα μου έλεγε όλες εκείνες τις λέξεις, όλες εκείνες τις λέξεις. Κι ήταν τόσο κενές· την απεχθανόμουν γι' αυτό. Και αυτό το πρόγραμμα επίσης. Μόνο λέξεις. Θέλω να πω, κάποτε κατουριόμουν στο κρεβάτι όλη την ώρα και προσπαθούσαν αυτοκτονήσω. Και δεν κατουριέμαι πια στο κρεβάτι, τουλάχιστον. Οπότε είναι μία κάποια ευτυχία αυτό, σωστά; Αντικειμενικά. Αλλά της αντιστέκομαι. Νιώθω συνεχώς θλιμμένος. Θυμωμένος.

Κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ίκαρος σε μετάφραση της Μυρσίνης Γκανά.