Άβυσσος - Carmen Laforet

Τούτη η ευτυχία, τόσο απλή, να είμαι ξαπλωμένη κάτω από τον ανέφελο ουρανό μαζί με τους φίλους μου, που μου φαινόταν τέλεια, μερικές φορές ξεγλιστρά γε σε μία αόριστη φαντασίωση όμοια με όνειρο. Γαλανά μέρη αλαργινά βούιζαν στο κρανίο μου σαν αλογόμυγες, κάνοντάς με να κλείνω τα μάτια. Ανάμεσα στα κλαριά από τις χαρουπιές έβλεπα, όταν άνοιγα τα βλέφαρα, το θερμό στερέωμα, κατάμεστο από κρωξίματα πουλιών. Ήταν σαν να είχα πεθάνει αιώνες πριν και όλο μου το κορμί, αποσυνθεμένο σε μικροσκοπική σκόνη, να είχε σκορπιστεί σε απέραντες θάλασσες και βουνά, τόσο διάχυτη, ανάλαφρη και αόριστη αίσθηση της σάρκας και των οστών μου είχα...

Κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Πατάκη, σε μετάφραση της Χριστίνας Θεοδωροπούλου.