Ένας άνθρωπος που κοιμάται - Georges Perec

Δεν είναι ότι μισείς τους ανθρώπους. Και γιατί να τους μισείς; Γιατί να μισείς τον εαυτό σου; Είθε το ανήκειν στο ανθρώπινο είδος να μη συνεπαγόταν όλη αυτή την ανυπόφορη οχλοβοή, είθε εκείνα τα γελοία βήματα εξέλιξης στο ζωικό βασίλειο να μην είχαν κοστίσει αυτή την ανίατη δυσπεψία λέξεων, έργων, τρανών εξορμήσεων! Αλλά είναι πολύ υψηλό το τίμημα για αντιτακτούς αντίχειρες, για μια όρθια στάση, για τη μισή περιστροφή του κεφαλιού πάνω στους ώμους: αυτός ο λέβητας, αυτός ο κλίβανος, αυτή η σχάρα που είναι η ζωή, αυτά τα εκατομμύρια εκκλήσεις, προτροπές, προειδοποιήσεις, ανατάσεις, απογνώσεις, αυτοί οι καταναγκασμοί που δεν τελειώνουν ποτέ, αυτή η ακατάλυτη μηχανή που παράγει, συντρίβει, καταπίνει, ξεπερνάει εμπόδια, που ολοένα αρχίζει και ξαναρχίζει, αυτός ο γλυκός τρόμος που θέλει να διέπει κάθε μέρα, κάθε ώρα της φτωχής σου ύπαρξης.

Κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ύψιλον, σε μετάφραση του Αχιλλέα Κυριακίδη.