Τι Μου Έμαθε Το 2016.

Αυτή η χρονιά μου φάνηκε ότι κύλησε αρκετά γρήγορα τελικά. (σαν να λέω τα ίδια κάθε χρόνο, χα!)

Ούτε που είχα φανταστεί τι θα έφερνε με τον ερχομό του το 2016, τα πάντα άλλαξαν ξαφνικά όμως ήταν για πολύ καλό. Τι έμαθα; Ότι η πραγματικότητα και η αλήθεια του καθενός είναι κάτι απολύτως υποκειμενικό. Δεν το ήξερα; Το είχα ξεχάσει. Πλέον όμως, όχι.

Το 2016 έφερε και πολλά ταξίδια· σαν να εισακούστηκαν οι περσινές μου ευχές (μπόρεσα και είδα αγαπημένα πρόσωπα που δεν μπορώ να τα βλέπω συχνά, κάποια και καθόλου) και αυτό με γέμισε απίστευτη ενέργεια, με έκανε ακόμη πιο δυνατό.

Το πιο πρόσφατο ταξίδι μου στο Παρίσι μου θύμισε ξανά όλα όσα είχα ζήσει το 2008 στη Μαδρίτη με τους φίλους μου εκεί. Κυρίως μου υπενθύμισε ότι όλοι είμαστε ένα και ότι δεν μας χωρίζει στην ουσία τίποτε, όσο κι αν θέλουν να μας κάνουν να πιστεύουμε το αντίθετο. Είναι κλισέ αλλά είναι αλήθεια, μπορεί να είναι η δική μου απολύτως υποκειμενική αλήθεια, αλλά είναι η δική μου (εντάξει βγαίνει και λίγο ο λέοντας τώρα).

Πώς είναι να βλέπεις κάποιον μετά από 8 χρόνια; Ήταν σαν είχαμε αποχωριστεί την προηγούμενη μέρα, ήταν, σαν να μην είχε αλλάξει τίποτα κι όμως είχαν αλλάξει πολλά. Μιλήσαμε όμως την ίδια γλώσσα.

Το ΄16 μού υπενθύμισε επίσης την αξία της ανθρώπινης ζωής και τον σεβασμό που θα πρέπει να της έχουμε. Το γράφω για να μαθαίνω κι εγώ. Έμαθα;

Είμαι εδώ και λίγους μήνες ένας περήφανος Netflix addict, αλλά προσπαθώ να το δαμάσω λίγο το θηρίο αυτό.

Πέρυσι μπορεί να με έκανε χαρούμενο ένα χαρωπό γλυκό που ακούει στο όνομα Halo Halo, η ανακάλυψη του 2016 όμως ήταν το Hula Hoop, ε αφού το κάνει και η Michelle Obama.

Ο Μουρακάμι τιμήθηκε δεόντως και είναι σχεδόν σίγουρο ότι θα τιμηθεί και το 2017 αφού μου έχουν μείνει κι άλλα βιβλία του, με το magnum opus του 1Q84 να το έχω ακόμη αδιάβαστο.

Αυτό που έμαθα φέτος είναι να απολαμβάνω περισσότερο τα βιβλία που διαβάζω, και θέλω να πιστεύω ότι τα κριτήριά μου είναι ακόμη καλύτερα, ένα bookworm πρέπει πάντα να οσμίζεται τα καλύτερα βιβλία και να μην πέφτει σε παγίδες(!).

Φέτος θα ήθελα να επικεντρωθώ περισσότερο στην Ελληνική Λογοτεχνία, που νιώθω ότι την έχω παραμελήσει σε σχέση με τις ξενόγλωσσες αναγνώσεις.

Από τις αναγνώσεις του 2016 θα ξεχώριζα κυρίως τη «Βλάβη» του Ντύρενματ, το «Τρόποι να γυρίζεις σπίτι» του Alejandro Zambra και το «Τι μένει από τη νύχτα» της Έρσης Σωτηροπούλου.

Από τις ταινίες που είδα το 2016 θα ξεχώριζα κυρίως τα: A cambio de nada, Sabrás que hacer conmigo, Λουλούδια, Η δεύτερη μάνα και Séxo facil, peliculas tristes.

Από μουσικής άποψης δεν έβγαλα από το non-stop το νέο album της Anohni Hopelessness αλλά και αυτό του καταπληκτικού Gregory Porter Liquid Spirit που ανακάλυψα αργά.

Αυτή τη χρονιά θέλω να είμαι πιο οργανωτικός, να δω περισσότερες εκθέσεις, θεατρικές παραστάσεις, να μαγειρέψω τις πιο νόστιμες συνταγές, να διαβάσω τα πιο ωραία βιβλία κι ακόμη καλύτερα να βοηθήσω να εκδοθούν τα καλύτερα από αυτά, να μάθω ακόμη πιο γρήγορα Γαλλικά, να μάθω να μιλάω ακόμη καλύτερα Ελληνικά…Ξέχασα κάτι;

Ναι, ακόμη ένα κλισέ: όσα φέρνει μια στιγμή δεν τα φέρνει ο κόσμος όλος. Ας ζήσουμε τις στιγμές αυτές γιατί αν περιμένουμε από τον «όλο κόσμο» δεν θα δούμε άσπρη μέρα. Vivre c’est aimer.



Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις