Φόνος 5 αστέρων / Έλενα Ακρίτα

Το πρώτο αστυνομικό μυθιστόρημα από την Έλενα Ακρίτα Φόνος 5 αστέρων (εκδόσεις Διόπτρα, 2015) ήταν ένα από τα βιβλία που δημιούργησαν ιδιαίτερο απόηχο προς το τέλος του 2015, πράγμα που με «ιντρίγκαρε» να διαβάσω. Μόλις το κράτησα στα χέρια μου οι σελίδες έτρεχαν τόσο γρήγορα που δεν τις προλάβαινα…

Για να πω την αλήθεια τα αστυνομικά μυθιστορήματα δεν είναι το «φόρτε» μου, ωστόσο που και που μου αρέσει να τα ανακαλύπτω και να τα διαβάζω. Στο Φόνο 5 αστέρων, έχουμε να κάνουμε με ένα σύγχρονο αστυνομικό μυθιστόρημα με φόντο την ελληνική κοινωνία και τα σύγχρονα προβλήματά της. Ο Γιάννος Ασλάνογλου, πάμπλουτος ιδιοκτήτης πολυεθνικής ξενοδοχειακών μονάδων βρίσκεται νεκρός και η Ελσινόρη, μια νεαρή δημοσιογράφος και φίλη της κόρης του θα προσπαθήσει να ρίξει φως στην υπόθεση. Αυτό όμως που φαίνεται ως απλή αιτία θανάτου, προκύπτει ότι έχει άρρηκτη σύνδεση όχι με έναν ακόμη θάνατο, αλλά με δύο.

Η Έλενα Ακρίτα, με γραφή πολύ καλοδουλεμένη γεμάτη ατάκες, εύστοχο και καυστικό χιούμορ κερδίζει τον αναγνώστη αμέσως (δεν λείπουν όμως και πολλές υπερβολές σε γλώσσα και φράσεις που θα ήθελα να λείπουν) και μας θυμίζει τα άρθρα της αλλά και τις αναρτήσεις της στο facebook που ούτως ή άλλως την έχουν κρατήσει στην επικαιρότητα όλα αυτά τα χρόνια ως έναν άνθρωπο που παίρνει θέση για πολλά θέματα.

Οι ανατροπές πολλές και για να πω την αλήθεια αυτή την τελική τροπή των γεγονότων δεν την είχα προβλέψει· βέβαια είχα αποκλείσει από την αρχή το προφανές «κακό» που διαφαίνεται μέχρι τα 2/3 της πλοκής του. Νομίζω ότι αυτό το βιβλίο, θα είναι η αφορμή για να συνεχίσει η Έλενα Ακρίτα να μας απασχολεί και με άλλα βιβλία της.

Αυτό που μου άρεσε πολύ στο Φόνο 5 αστέρων της, ήταν η αίσθηση ότι αυτό που διαβάζω συμβαίνει τώρα και ότι χρίζει άμεσης επίλυσης καθώς και οι χαρακτήρες του που ήταν καλοδουλεμένοι, σου έδιναν την αίσθηση του αληθινού. Αυτό που με χάλασε σε αρκετά σημεία του (όπως ανέφερα και πιο πάνω) είναι κάποιες φράσεις υπέρ-λαϊκές που δεν βρίσκω τον λόγο να υπάρχουν σε ένα λογοτεχνικό κείμενο του 2016, είναι σαν να μας υπενθυμίζουν έναν κακό εαυτό μας που τουλάχιστον εγώ θα ήθελα να μην υπάρχει…

Έλενα Ακρίτα

Επίσης, κάτι που μου φάνηκε υπερβολικό ως αναγνώστης ήταν ο τρόπος που ο δράστης (χωρίς να κάνω spoiler) ομολογεί όχι μόνο τον τρόπο που έκανε τα εγκλήματα αλλά υπερ-αναλύει κάθε του βήμα για την εκτέλεση των εγκλημάτων. Θεωρώ πως δεν είναι η φυσική αντίδραση του δράστη αυτή, χρησιμοποιείται από τη συγγραφέα μόνο και μόνο για να μην αφήσει αναπάντητα ερωτήματα στο ευρύ κοινό. Η γνώμη μου πάντα.

Κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Διόπτρα. Σελίδες:432 |  Τιμή: 16,60€

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις