Μις Πέρεγκριν – Στέγη για Ασυνήθιστα Παιδιά / Ransom Riggs

Μις Πέρεγκριν

Το βιβλίο Μις Πέρεγκριν, Στέγη για ασυνήθιστα παιδιά του Ransom Riggs (Platypus, 2013) ήταν όπως αναφέρει και ο τίτλος του μια «ασυνήθιστη» ανάγνωση.

Θυμάμαι το είχα δει πρώτη φορά σε ένα βιβλιοπωλείο, μου είχε κάνει τρομερή εντύπωση το εξώφυλλό του, καθώς και η γενικότερη αισθητική του και δεν δίστασα στιγμή να το περιεργαστώ.

Είναι ένα βιβλίο αρκετά πρωτότυπο που συνδυάζει το μυθιστόρημα με εικόνες. Ανήκει στην κατηγορία του φανταστικού μυθιστορήματος και στο Young Adult. Ξέρετε αυτά τα μυθιστορήματα που είναι για τους μικρούς αλλά τα διαβάζουν κυρίως οι μεγάλοι… Βέβαια, η εμπειρία μου από το βιβλίο αυτό θα το τοποθετούσε στο σκέτο Young…

Ήδη έχουν περάσει τρία χρόνια από την κυκλοφορία του πρωτοτύπου και ακόμη το εξώφυλλο του σχολιάζεται στο διαδίκτυο κυρίως για το το κατά πόσο είναι «μαύρο» και ιδανικό για την ιστορία και την ηλικιακή ομάδα που αναφέρεται…

Οι πολλές φωτογραφίες του βιβλίου ήταν αποτέλεσμα τεράστιας έρευνας εκ μέρους του συγγραφέα, ο οποίος έχοντας ως κύριο άξονα αυτές έχτισε όλη τη μυθοπλασία του στη συνέχεια. Το δεύτερο μέρος του βιβλίου με τίτλο Miss Peregrine, Hollow City έχει κυκλοφορήσει ήδη στο εξωτερικό. Το κατά πόσο θα το δούμε στα ελληνικά θα έχει να κάνει με την επιτυχία του πρώτου. Άρα, η ελληνική εκδοχή του έχει κάνει επιτυχία;

Διαβάζοντας λίγα λόγια για το βιβλίο με έκαναν να θέλω να το διαβάσω. Κάπου κάπου αναζητούμε εφηβικά ή μετεφηβικά βιβλία, θέλουμε όσο «κλισέ» κι αν ακούγεται να αφεθούμε σε κάτι χαλαρό αλλά όχι απαραίτητα ελαφρύ (αυτό παρεμπιπτόντως ήταν κι ελαφρύ, χα!).

Ο ήρωας του βιβλίου, Ο Τζέικομπ είναι 16 χρόνων και έχει μεγαλώσει ακούγοντας τις ιστορίες του παππού του, ιστορίες που μόνο αυτός έμοιαζε να τις ακούει και να τις πιστεύει…

Θυμάται να του λέει για κάτι παράξενα παιδιά με περίεργες ικανότητες που ζούσαν σε ένα εγκαταλελειμμένο ορφανοτροφείο. Ένα απ’αυτά ήταν ένα κορίτσι που δεν ακουμπούσε στο έδαφος, κάποιος που φαινόταν να μην έχει κεφάλι στο σώμα του, ενώ ήταν ένας που φαινόταν σε μία φωτογραφία να σηκώνει με το ένα του χέρι έναν τεράστιο βράχο. Τι γίνεται; Τι μπορεί απ΄ όλα αυτά να είναι αληθινά;

Με αφορμή τον θάνατο του παππού του ο Τζέικομπ θα ακούσει τα λόγια του και θα επισκεφθεί ένα απομονωμένο νησί της Ουαλίας. Εκεί, θα βρει τα χαλάσματα του παλιού ορφανοτροφείου…

Μέσα από την εξερεύνηση αυτών των χαλασμάτων θα συνειδητοποιήσει τα λόγια του παππού του: Όλες οι ιστορίες που άκουγε φαίνεται σε αυτό το νησί να αποκτούν νόημα. Πώς μπορεί να συμμετέχει σε όλα αυτά που μοιάζουν από έναν εξωπραγματικό κόσμο; Είναι ένας από αυτούς;

To Μις Πέρεγκριν, Στέγη για ασυνήθιστα παιδιά είναι ένα μυθιστόρημα αρκετά «πιασάρικο», παρουσιάζει ένα καλοσχεδιασμένο κείμενο, περιέχει όλα τα στοιχεία suspense για να σε κρατήσει σε εγρήγορση… Ήταν ένα βιβλίο που με ενθουσίασε πολύ στην αρχή, αυτός ο συνδυασμός εικόνας και κειμένου αλλά και η προσέγγισή του να εστιάσουμε με βάση το φανταστικό σε μία άλλη πραγματικότητα… Κάπου στη μέση όμως με κούρασε η τόση παιδικότητά του…

Θα το πρότεινα σε όλους τους φανατικούς της φανταστικής λογοτεχνίας αλλά και τους youngsters και όλους τους οπαδούς των Εκδόσεων Platypus που ένας τέτοιος τίτλος τους πηγαίνει «γάντι», ξέρουν το κοινό τους και πρασπαθούν να τους προσφέρουν ότι τους αρέσει.

Θα το πρότεινα με πολλές επιφυλάξεις.

[youtube https://www.youtube.com/watch?v=wVegDhDxLeU]

Κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Platypus | Σελίδες: 488 | Τιμή: 18 | Μετάφραση: Λένα Ταχμαζίδου.

Newsletter

Εγγράψου στο newsletter για να μην χάνεις άρθρο!

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *